Helaas is het nog steeds een feit: vele relaties stranden. Of men nu gehuwd is of samenwoont, de emoties kunnen hoog oplopen bij het afwikkelen van de gevolgen van een stukgelopen relatie. En als er daarnaast ook nog kinderen in het spel zijn, kan het helemaal lastig worden. Ouders blijven in principe immers met elkaar verbonden vanwege hun kind, of ze dat nu willen of niet. Het belang van het kind moet de norm zijn voor de regelingen met betrekking tot het kind. Geen enkele ouder wil dat het kind de dupe is van ouders die het niet met elkaar eens zijn, maar in de praktijk is het soms erg lastig om te bepalen wat nu precies het belang van hun kind is. Dit kan immers op verschillende wijzen worden ingekleurd, hetgeen veel moeilijkheden kan veroorzaken.

Voorts moeten de bezittingen en de schulden worden verdeeld. Eerlijk is eerlijk denken veel mensen: allebei krijgen we de helft, zowel van de bezittingen als van de schulden. Dit uitgangspunt geldt in principe echter alleen als men in gemeenschap van goederen is gehuwd. Het uitgangspunt 'eerlijk zullen we alles delen' kan ook wat minder leuk uitpakken, want het komt vaak genoeg voor dat slechts één van beide partners schulden maakt, terwijl bij het uit elkaar gaan ineens geldt dat een dergelijke schuld ook voor de helft door de andere partner moet worden gedragen. Of erger nog: stel dat je er ineens achterkomt dat de partner waarmee je in gemeenschap van goederen bent getrouwd vóór het huwelijk al heel veel schulden had en dit niet aan jou heeft meegedeeld... Dan lijkt 'eerlijk zullen we alles delen' ineens een stuk minder eerlijk. Toch zit de wet in Nederland zo in elkaar als je in gemeenschap van goederen met elkaar bent getrouwd.

Dan maar huwelijkse voorwaarden sluiten? Dan kun je immers precies regelen hoe je het zelf wilt hebben? Groot nadeel van huwelijkse voorwaarden is vaak dat ze jaren geleden zijn opgesteld en dat ze pas weer uit de kast worden gehaald als partijen uit elkaar willen gaan. Dan blijkt heel vaak dat je het 'zoals je het ooit hebt afgesproken' helemaal niet meer zo wilt. In het verleden zijn er vele huwelijkse voorwaarden met een zogenoemde 'koude uitsluiting' vastgesteld, hetgeen in de praktijk vaak betekent dat de partner die niet veel inkomen heeft kunnen genereren - bijvoorbeeld de vrouw die altijd voor de kinderen heeft gezorgd en nauwelijks heeft gewerkt – met nagenoeg lege handen komt te staan in geval van echtscheiding. Is dat eerlijk? Het is maar aan wie je het vraagt... 

Of je hebt ooit wel iets geregeld in je huwelijkse voorwaarden maar daar gedurende het huwelijk nooit uitvoering aangegeven, bijvoorbeeld in het geval van de zogenoemde 'periodieke verrekenbedingen'. Ook dan kunnen de gevolgen heel zuur zijn. Het is dan ook meestal verstandig om in ieder geval ook een zogenoemd 'finaal verrekenbeding' in de huwelijkse voorwaarden op te nemen.

Dan zijn er stellen die ongehuwd samenwonen, al dan niet met een samenlevingscontract. Wanneer zij uit elkaar gaan, geldt als uitgangspunt dat degene die het goed of de schuld in de relatie heeft ingebracht, dit ook weer terug moet krijgen. Soms is dat gemakkelijk indien duidelijk is op wiens naam het goed is gesteld. In de praktijk loop je echter vaak tegen problemen aan omdat juist vaak niet meer te achterhalen valt van wie de spullen precies zijn.

Daarom: het is in ieder geval verstandig om goed na te denken en je goed te laten voorlichten over de verschillende gevolgen van de zojuist genoemde relatievormen. Je kunt je bijvoorbeeld laten voorlichten door een goede notaris. Als er al problemen zijn, wanneer jullie bijvoorbeeld uit elkaar gaan, dan is een advocaat de aangewezen belangenbehartiger.

Een goede advocaat kan je helpen bij het ontrafelen van deze ingewikkelde materie. Voor Meta Helmantel, advocaat in Hoogezand – Sappemeer, is dit haar dagelijks werk. Bel voor meer informatie of kom langs aan de Noorderstraat 388a te Sappemeer.

© mr. Meta Helmantel, advocaat in Hoogezand – Sappemeer, april 2016